De procedure van hijama en cupping is relatief eenvoudig, maar vereist de nodige kennis en vaardigheid van de therapeut. De behandeling begint meestal met een consult, waarbij de therapeut de gezondheidsgeschiedenis van de cliënt beoordeelt en eventuele specifieke problemen of klachten in kaart brengt. Dit is een cruciale stap, omdat hijama niet voor iedereen geschikt is en er bepaalde contra-indicaties zijn, zoals bloedstollingsproblemen.

Na het consult zal de therapeut de specifieke plaatsen bepalen waar de cups zullen worden geplaatst. Dit zijn meestal gebieden van stagnatie of pijn. De cups kunnen gemaakt zijn van verschillende materialen, zoals glas, bamboe of siliconen. In het geval van traditionele hijama kan de therapeut de cups ook voorverwarmen, wat een extra therapeutisch effect kan hebben.

Zodra de cups op de huid zijn geplaatst, wordt er een vacuüm gecreëerd. Dit kan worden gedaan door de lucht uit de cups te trekken of door een vlam in de cup te gebruiken om de lucht uit te zetten en vervolgens snel op de huid te plaatsen. Het vacuüm zorgt ervoor dat de huid en het onderliggende weefsel in de cup worden gezogen, wat de bloedsomloop verhoogt en stagnatie vermindert.

Afhankelijk van de behandeling kan de therapeut de cups en de vacuümdruk gedurende 5 tot 30 minuten laten zitten. Na de sessie kan de therapeut besluiten om een kleine incisie te maken op de huid op de plaats waar de cup zat, voornamelijk in het geval van droge hijama. Dit kan helpen bij het afvoeren van stagnatief bloed en toxines. Na de behandeling is het belangrijk om goed voor de huid te zorgen, aangezien er mogelijk enige verkleuring of blauwe plekken kan optreden.

De meeste cliënten ervaren geen ernstige bijwerkingen, hoewel sommige lichte bijwerkingen zoals vermoeidheid of milde pijn kunnen optreden. Het is altijd aan te raden om goed naar de instructies van de therapeut te luisteren en voldoende water te drinken na de behandeling.