Hijama, ook wel bekend als cuppingtherapie, heeft een rijke en diverse geschiedenis die duizenden jaren teruggaat. Deze traditionele behandelingsmethode is in veel verschillende culturen en samenlevingen toegepast, van de oude Egyptenaren tot aan de Chinese geneeskunde. De basis van hijama is eenvoudig: het gebruik van cups om een vacuüm te creëren op de huid, wat leidt tot stagnatie van bloed en etherische energie. Deze behandeling zou niet alleen pijn en ontstekingen kunnen verlichten, maar ook een scala aan andere gezondheidsvoordelen bieden.

In de traditionele Chinese geneeskunde wordt cupping vaak toegepast in combinatie met acupunctuur om de energiestroom in het lichaam weer in balans te brengen. In de Arabische wereld, waar hijama een integraal onderdeel van de geneeskunde is, wordt het ook vaak toegepast om verschillende aandoeningen te behandelen, van rugpijn tot hoofdpijn. Deze therapie heeft zijn oorsprong in de overtuiging dat stagnatie van bloed en energie leidt tot ziekte en dat door middel van cupping deze stagnatie kan worden verholpen.

In moderne tijden heeft hijama en cupping aan populariteit gewonnen, vooral als complementaire therapieën. Steeds meer mensen zijn zich bewust van hun gezondheidsvoordelen en kiezen ervoor om dit uit te proberen als aanvulling op reguliere medische behandelingen. Dit heeft geleid tot een groeiende interesse in workshops, waar praktijken en technieken worden gedeeld, en waar mensen leren over de therapeutische voordelen van deze oude behandelingswijze.

Hoewel er voorstanders zijn die de effectiviteit van hijama en cupping beamen, zijn er ook critici die vraagtekens zetten bij de wetenschappelijke onderbouwing. Desondanks blijft de methode populair en worden steeds meer studies uitgevoerd om de mogelijke voordelen te onderzoeken.